Może zachęci kogoś do lektury:

W wystąpieniu wygłoszonym na uroczystości rozpoczęcia Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Edynburgu Tilda Swinton przywołała postać Jarmana (realia pracy etc.). W zakończeniu wymienia to, czego zabrakło jej wraz z filmami reżysera: "bałaganu, trywialności, żargonu, poezji, zjadliwości, obrazów, muzyki Simona Fishera Turnera, prawdziwych twarzy, intelektualizmu, nauki, złego humoru, dobrego humoru, zuchwalstwa, wzorców, anarchii, prostactwa, romantyzmu, klasycyzmu, optymizmu, aktywizmu, wyzwań, radości, swawoli, napuszoności, sprzeciwu, dowcipu, walki, kolorów, wdzięku, pasji, boskości, piękna.


Manifestacyjne podkreślanie odmienności seksualnej - własnej i filmowych bohaterów - było świadomym naruszaniem istniejącego porządku społeczno-od kulturowego, z którego odmieńcy byli najczęściej wykluczani.


Konsekwentna wierność samemu sobie, ma swoje źródło w latach 60., które uformowały Jarmana i jego przyjaciół w pozbawione konformizmu "społeczeństwo undergroundu". Podziemna egzystencja oznaczała alternatywność wobec obowiązujących schematów, norm, systemów wartości, także estetycznych i intelektualnych, które krytycznie osądzono i odrzucono. Podobnie jak awangardziści z początku XX wieku, tworzący go artyści zwracali uwagę na te formy sztuki, które - jak kino - posiadają "zdolność kreowania świata wolnego od wszelkich praw rządzących rzeczywistością realną.


O "znaku firmowym" Jarmana:

W wypadku Jarmana będzie nim przede wszystkim problematyka odmienności (queer), zarówno seksualnej, jak i kulturowej - analizowanej i dyskutowanej z różnych punktów widzenia, w kontekście literackim, artystycznym, historycznym, społeczno-obyczajowym.